Eğitim-İş Eğitim Şurasının uyacağı temel ilke ve esasları şunlardır;
a) Atatürk'ün önderliğinde kurulan Türkiye Cumhuriyeti'nin bağımsızlığını, egemenliğini, ulus ve ülke bütünlüğünü, laik düzenini,demokratikleşme ve ulusal eğitim hedefini geliştirerek korumak ve sonsuza kadar yaşatmak eğitimin en temel amaçları arasında yer alır.
b) Tüm çocukların, gençlerin ve yetişkinlerin nitelikli/kaliteli eğitim görme hakları; devletin de bu hakkıyerine getirme görevi vardır.
c) Eğitim sistemi, her düzeydeki eğitilene kazandırılan yeterliklerin uluslararası standartlarda denkliğini ve karşılaştırılabilirliğini sağlayacak nitelikte yapılandırılmalıdır. Eğitim sisteminin bu niteliğisürdürülebilir olmalıdır.
ç) Ülkede ve dünyada anlayışın, işbirliğinin, dostluğun, dayanışmanın, hoşgörünün ve barışın oluşturulması ve sürdürülmesi; insan hak ve özgürlüklerini temele alan; farklılıkları bir zenginlik olarak gören ve öğrencilere "birey olma", "yurttaş olma" ve "insan olma" bilincini kazandıran eğitim anlayış ve yaklaşımları ile olanak görür.
d) Eğitimin insan kişiliğinin tam gelişmesini, toplumun düşünsel, moral, sosyal, kültürel ve ekonomik açıdan ilerlemesini ve ayrıca temel özgürlüklere ve insan haklarına derin bir saygı aşılamasına çalışır.
e) Eğitim ve eğitim çalışanlarına ilişkin politika ve uygulamalar; her türlü eğitimsel karar ve yönetim etkinliği; çocuğun, gencin ve yetişkinlerin esenliğine katkısı ve etkisi oranında önem ve değer kazanır. Devlet okullarında tüm çocukların (dezavantajlı çocuklar dahil) kaliteli bir eğitime eşit koşullarda erişim hakkı güvenceye alınmalıdır.
f) Özel eğitim gereksinimi olan çocuk, genç ve yetişkinler başta olmak üzere eğitim sistemi her bakımdan kapsayıcı olmalıdır.
g) Eğitim ve öğretim sürecinde her türlü karar veri, bilgi ve ilgilileri ile diyalog temelinde alınmalıdır. Okul yönetimleri çocukların öğrenmesi, gelişimi ve iyi ilişkiler kurmasını destekleyecek veri ve bilgi sistemleri ile bunları işleyebilecek kaynak ve yeterliliklere sahip olmalıdır.
ğ) Öğretimin ilerlemesinin büyük ölçüde öğretmen kitlesinin niteliklerine ve yeteneğine, bu kitlenin üyelerinden her birinin insani, eğitsel ve mesleksel niteliklerine bağlı olduğu kabul edilmelidir.
h) Öğretmenlerin statüsü, eğitim alanında ulaşılacak amaç ve hedefler göz önüne alınarak, bu konudaki gereksinimlere yakışır olmalıdır.
ı) Öğretmenlerin mesleksel yetiştirilmesi ve yetkinleştirilmesi alanında, eşgüdümlü, sistematik ve sürekli bir araştırma ve eylem zorunludur; bu eylem ve araştırma, araştırmacılar arasında uluslararası planda işbirliğini ve araştırma sonuçlarının değiş tokuşunu da içermelidir.
i) Eğitim politikasını ve çık hedeflarini belirlemek amacıyla, yetkili makamlar ile öğretmen, çalışan, işveren ve veli örgütleri, kültürel örgütler ile araştırma ve bilim kuruluşları arasında sıkı bir işbirliği yapılmalıdır.
j) Temel ve ortaöğretim sonunda öğrencinin gerek kendi toplumu içindeki yerini, sınıfını gerekse toplumunun dünyadaki yerini açık seçik bilecek duruma eriştirilmesi temel kazanımlar arasında yer almalıdır.
k) Eğitim sürecinde öğrenciye ülkesinin ekonomik düzenini, toplumsal koşullarını öbür uluslarınkiyle kyaslama; kendisinin, ulusunun toplumsal ekonomik koşullarını araştırma, inceleme yoluyla kavrama ve bu koşulları gerektiğinde engelleri aşarak, geniş halk kitleleri yararına değiştirme yeterlilikleri kazandırılmalıdır.
l) Eğitim sürecinde öğrencilere, tüm insanlık için sorumluluk ve duyarlılık taşıma; kişisel hak ve çıkarlarıyla toplumsal yarar arasında bilinçli bir denge kurma; iyi insan, iyi yurttaş olma; kendi yararı kadar toplumun ve insanlığın yararına dönük eylem ve işlemlere heyecanla girişebilmek için geniş ufuk kazandırmalıdır.